Gel de Çık İşin İçinden

“Monsenyör tam kendisine takdim edilen yeni bir pembe sarabi tadiyordu ki ben büyük bir cesaretle, ve damdan düsercesine, kendisine: “Monsenyör! Muhammed, sizce, kendisine Allah tarafindan vahyolunan bir peygamber miydi, degil miydi?“ diye sordum.. Masadakilerde belirgin bir kipirdama oldu.. Monsenyör mütebessim, gözlerimin içine bakarak: “II I’etait bien sur. Dieu Merci qu’ll l’etatim.“ Yani “Tabii ki öyleydi. Allah’a hamd olsun ki öyleydi“ dedi. Sonra iki eliyle Arsövek elbisesinin gögsünden tutup, buresmi elbisenin kendisine nasil bir hapishane oldugunu telmih edercesine, elbisesini salladi: “Mais que puis-je faire moi?“ yani “Ama ben ne yapabilirim ki?“ diye ilave etti. O anda Monsenyörün vechinin aslinda pek nurani oldugunu teshis ve tesbit ettim. Kalktim, Kelime-i Sehadet’i bir baska türlü ama sek ve süpheye mahal biramdan beyan ve ifade etmis olan bu Müslüman kardesime bir “Müslüman sefkati“yle sarildim.“(