Görmedin mi Alişimi Tuna Boyunda

Alis ile Zeynep'in destansi asklarinin romani. 93 Harbi sirasinda Plevne'nin, Gazi Osman Pasa'nin, katledilen yüz binlerin, göç yoluna düsen milyonlarin hikâyesi..."Dün; Budin, Estergon, Kanije, Uyvar, Timasvar, Belgrat... Bugün; Nigbolu, Zistovi, Yeni Zagra, Gabrova, Tirnova, Kizanlik... Yarin Plevne, Silistre, Rusçuk, Sumnu, Sofya, Filipe'de de mi ayni sey olacak? Daha sonra Edirne'de mi yasayacagiz bunlari? En sonunda da Istanbul için mi agit yakacagiz? Bu acilar, bu utanç, bu yüz karasi neden ya Rabbi? Nerede hata yaptik?"Bahar rüzgâri esmesinde bir ses, yesil duvak altindan yükseldi ve kanat çirpti:"Pasa babam! Alis'imi gördün mü?" Pasa sasirdi, babam diyen sahiplenise, suale ve sese:"Bacim, hangi Alis? Bizim ordumuzda Alis çok."Kadin, Pasa'nin Alis'i tanimamasina sasirmis gibiydi:"Benim Alis'imi, esimi... Sol kasinin üzerinde benleri var. Çok güçlü, attigini vurur, selvi boyluydu. Tuna boyuna gitti. Görmedin mi Alis'imi Tuna boyunda?"Pasa boyun bükmüs, sesinin her nefesiyle kendisinden "Alis'ini gördüm" haberini bekleyen esrarengiz kadina bakti. "Görmedim" diyemedi. Gördüm diyerek ümit de veremedi. Ne yapsin bilemedi. Mitralyözler, makineli tüfekler, toplar on binlerce düsman askeri karsisinda bir an bocalamayan Pasa, simdi çaresizdi.