İntibah

Birbirince sarilmiscasina bagli ve sevinç verici sevdali bu iki kalp, mevkinin latifligine baharin bereketine, seyrin eglencesine, tenhaligin lezzetine, muhabbetin etkisine ve hallerine dair her ne hissettilerse, birbirine açilarak bildirdiler. Ali Bey’in hinçlari; yeni baslamis namuslu bir sevdanin trajik hayallerinden olusuyordu ve varsayimlarinin dehsetini sairane sakacilik, safça serbestlik altinda saklamaya çalisiyordu. Mehpeyker’in duygulari ise iyi kabul edilmis sehvetli bir egilimin sevinçli zevkleriyle birlesmis, gönlünün bu mutlulugunu yapmacik bir masumane hafiflik ve gelip geçici bir yalanci utanma ile örtüyordu, Mehpeyker, iki kelimede bir, ömrün lezzetinden bundan sonra pay alacagina dair iç açici birtakim sözler söyledi. Ali Bey, o güne kadar Mehpeyker’siz geçen ömrü için hüzünlü hüzünlü yaziklaniyordu.