Moskof

“Moskof“, eski tarih kitaplarimizda “Moskulu“ diye anilan mücerret Rus tipinin tiksinme edali ismi... Bu kelimenin Türk ruhuna göre anlamini kuzuya asilayacak olursaniz, hatirina, disleri kan içinde kurt gelir. Piliç sansari, geyik de yilani hatirlatir. Ismine “tabiat“ dedikleri su hilkat tablosuna bakiniz: Orada hersey, dagildigi sayisiz nev’iyetler içinde, yakinlik ve uzaklik, eslik ve aykirilik olarak iki ana kadroda... Bu kadrolar, madde degil, mana siniflaridir ve hilkatin “esya zitlariyle belirir“ kanununu dile getiricidir. Gece ve gündüz, ak ve kara, su ve ates... Iste, tabiatta hersey, hususiyle keskin bir nitelik ve kisilik gösteren her varlik, yakinlarina dost ve uzaklarina düsman iki grup temsil ederken, bunlarin zat ve sifatlari da sonu gelmez ve mutlak manada baris kabul etmez bir muharebe içindedir. Dünya budur, böyle kurulmustur ve böyle gidecektir.