Ten ve Gölge

Ercan Ata, "terzilerin diktiği kadın"dan yola çıkarak "ten ve gölge"yle romantik bir yolculuğa çağırıyor sizi; alabildiğine lirik ve asla reddemeyeceğiniz bir yolculuğa...

Bu şiirlerde hem geçmişi hem de şimdinin acı değişimini duyacaksınız! Daha en başından beri; yaşama dair en samimi ve bizden olanın şiirini yazmış Ercan ATA. Sahte duyarlıklara direnen ve güne göre kabuk değiştirmelere inat, iyiye sadık ve tümüyle kendi olan bir şiir bu. Ve böylelikle hür kendi olmaklığıyla!

Evet,bu şiirlerde hem geçmişi hem de şimdinin acı değişimini duyacaksınız!

Aşkı, yalnızlığı ve şehrin karmaşasına karşı ayakta kalmayı telkin eden bir sesi var Ercan Ata'nın. Lirik, romantik duruşunun yanında gür bir eda ile şiirler söylüyor hayatın ortasında. Çocuklara, çiçeklere ve sevdaya dair efsunlanmış bir yürek. Okuyucuyu davet eden hüzünlü bir resmigeçit var sözlerinde.

“Sözcükler duruyordu bir yerlerde; şair onları dermiş toplamış, biraz hayattan sözler devşirmiş biraz da sözlerden hayat... Sevgili okuyucu, dizelerde “hayat bulacaksın” sakın şaşırma! Anlamların peşini de sakın bırakma.”

“Lirizmin sonsuz kıyısında gezinen şair, sizi de o kıyıya yazdıkları ile davet eder. “Ten ve Gölge”nin yanıp kül olmaya mahkûm ve mecbur olduğu bir alandır orası. Orada şair, âşık kimliği ile birçok lirik sancının sahibidir. Siz onu duyumsadıkça kendi lirik sancılarınızı da çeken birinin olduğunu hissedersiniz.”

“Doksanlı yılları, şairin yaşam öyküsü dolayımında; bazı imgeler, simgeler, durumlar, davranış kalıpları üzerinden okuma imkânı veriyor buradaki şiirler. Detaycı ve gözü pek bir bakışla. Aşkın refakatinde. Geçici olanın içinden hiç çürümeyecek olana doğru bir yönelim tebellür etmektedir aynı zamanda.”